Wyspa Brać Chorwacja

Surfing w kanału przed Zlatnim ratem na Bolu; paragliding z Vidovej gory; polowanie w górnych częściach wyspy; wspinaczki górskie do Jaskini Dragonji (Dragonjina spilja) i pustelni Blaca; spacery z Splitskiej do kamieniołomów antycznych pod Śkripom, przy wspaniałe utrzymywanych gajów oliwnych; żeglowanie od zatoki do zatoki; kąpanie się na plażach z najdrobniejszym piaskiem; wypoczynek we wspaniałych apartamentach i domach wypoczynkowych, bezpieczne zakotwiczenie w jednej z głębokich zatok (Milna, Boboviśća, Pučiśća); fotografowanie dramatycznych fenomenów krasowych na wszech stronach wyspy; zrelaksowane siedzenie przy słynnym bračkim serze, jagnięcinie i rybie, przy rakii lub butelce bolskiego plavcu (znane wino z Braču) v jednej z konob lub w ciszy jednego z domów pasterskich we wnętrzu wyspy - wszystko to oddzielnie i razem pozostawia w naszej pamięci niezatarty obraz, którego nosimy ze sobą z wyspy Brač.

W odróżnieniu od wszystkich pozostałych wysp adriatyckich, które często wyglądają jak siekiery kamienne zanurzone w horyzont morski, Brač ma i swoje wnętrze, przebogatą florę i faunę oraz wyraźniejsze doświadczenie por roku.

Cała by wyspa miała być uznana za unikatowy kulturowo - historyczny park oraz park przyrody, zwłaszcza południowa strona, pomiędzy Vidovą górą, Zlatnog rata w Bolu i pustelnią Blaca, która tworzy unikatowy kraj, w którym się łączą rybacki, rolniczy i pasterski Brač, z licznymi kącikami dla samotności i spokoju, ale i wyraźnych zdarzeń socjalnych, tańcu, muzyki i sportu.

Uważa się, że Brač nosi starożytne iliryjskie imię jelenia, zwierzęta, które było przedmiotem kultu dla jego starożytnych mieszkańców. Według starożytnej legendy, bohater trojański Antenor (legendarny założyciel Padovy i Korčuly) po upadku Troi przyszedł z greckiej Ambracii na wyspę Brač.

Se sobą przyprowadził Braha, pasterza, Silena, rolnika i Elafa, marynarza. Życie było budowane na hodowli zwierząt, uprawie oliwek i winorośli oraz rybołówstwie. Z końcem XVIII wieku na wyspie było ponad 500.000 oliwek, a z końcem XIX. wieku ponad od 12.000 hektarów winorośli. Ale choroby winorośli, peronospora i filoksera, które zachwyciły winorośle dalmatyńskie, jak i Pierwsza Wojna Światowa, zmusiły liczne mieszkance Braču na emigrację do Australii, Południowej i Północnej Ameryki.

U czasach renesansu znowu zostały otwarte antyczne kamieniołomy przy Pućiśćach, w których się w renesansowych i barokowych czasach kształciły całe dynastie kamieniarzy, do czasów dzisiejszych.
Obok Jurja Dalmatinca, Andriji Aleśija i Nikoly Firentinca, w samych kamieniołomach rzeźbie dziesięciu innych kamieniarzy.

Doskonały kamień umożliwił tworzenie wielu doskonałych budowli, od czasów starochrześcijańskich, od czasów renesansowych i barokowych do bogatego bračkiego XIX wieku, kiedy na wyspie pielęgnowało się zmysł do harmonii układu architektonicznego i murowania i tych najskromniejszych domów. W XX wieku, korčulanski kamień został zabudowany do Parlamentu w Budapeszcie, trogirski do Reichstagu w Berlinie, a brački kamień do Białego Domu w Waszyngtonie.

Dzisiaj Brač - można z najbardziej konstruktywnym, najbardziej robotnym i oszczędnym zaludnieniem, poszukuje nowe drogi rozwoju, oparte najwięcej na turystyce, której otwiera się cała wyspa z wyjątkowymi krajobrazami rozmaitości, a to go czyni unikatowym kulturowo- historycznym i przyrodniczym obszarem.

Zapraszamy Was do zapoznania się razem z nami z czarem tej wyspy, jej nietkniętą przyrodą, przebogatym historycznym i kulturowym dziedzictwem.